Κάθε γυναίκα είναι μοναδικά ιδιαίτερη. Παρόμοια βιώματα, επιλογές, συνθήκες, όμως τόσο ξεχωριστά και διαφορετικά αποτυπωμένα, τόσο συναισθηματικά όσο και γνωσιακά από την κάθε μια. Μια από αυτές τις συνθήκες είναι και η εγκυμοσύνη. Κοινή σαν διαδικασία για τις περισσότερες εγκυμονούσες και όμως τόσο μα τόσο μοναδικά ιδιαίτερη και ξεχωριστή για την καθεμία. Εννέα μήνες έντονων αλλαγών, συναισθηματικών, σωματικών, πρακτικών, που καλούν συνεχή συνεργασία και εμπιστοσύνη, τόσο με το σώμα και τον εαυτό, όσο και με τους σημαντικούς άλλους: σύντροφο, γονείς, γιατρό και μαία. 

Κυρίαρχα στην διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά και λιγότερο συνειδητά πολύ νωρίτερα, η κάθε γυναίκα που επιθυμεί να μείνει έγκυος έχει φανταστεί με κάποιο τρόπο το τοκετό της. Εμπειρίες από την μητέρα της αναφορικά με το τοκετό, “παντρεύονται” με δικές της ερμηνείες, διαμορφώνοντας πεποιθήσεις σχετικά με τον ιδανικό δικό της τοκετό. Σε αυτές έρχονται να προστεθούν πληροφορίες, περιγραφές, εντυπώσεις, και όλα αυτά να συνδυαστούν με προσδοκίες, εικόνα ιδανικού εαυτού και όρους αξίας. Πιο απλά, ο τρόπος που η κάθε γυναίκα επιλέγει να γεννήσει εξαρτάται από πολλούς και καθοριστικούς παράγοντες, τόσο συνειδητούς, όσο και υποσυνείδητους –παρόντες ή και παρελθοντικούς.

Με βάση τα παραπάνω, γίνεται εύκολα κατανοητό πόση λεπτότητα, ευγένεια, κατανόηση, αποδοχή και στήριξη χρειάζεται η κάθε έγκυος, αλλά και πόσο απαραίτητο είναι το γύρω περιβάλλον της να διαχειριστεί την όποια επιλογή τοκετού.
Είναι εξίσου αναγκαίο βέβαια είναι αυτή η απόφαση επιλογής της να γίνει όσο πιο συνειδητά γίνεται. Σε κάποιο βαθμό η κάθε γυναίκα έχει φανταστεί πώς θα ήθελε να βιώσει τα σημαντικά για εκείνη γεγονότα. Μια πρώτη αίσθηση-επιθυμία, ήδη, υπάρχει. Εκείνο που βοηθά είναι να γίνει όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένη. Όχι μονάχα να φανταστεί τον τοκετό της, αλλά και να τον σκηνοθετήσει, χρωματίζοντάς τον με τα αγαπημένα της χρώματα, ντύνοντας τον με τα αγαπημένα της ακούσματα, βιώνοντας τον όσο πιο συγκεκριμένα μπορεί, παρατηρώντας συναισθήματα και σκέψεις. Μονάχα εκείνη μπορεί να προσεγγίσει τον καλύτερο δυνατό για εκείνη τρόπο, γιατί μονάχα εκείνη μπορεί να έρθει σ’ επαφή με τα βαθύτερα συναισθήματα της και τα βαθύτερα θέλω της.
Καθοριστικό ρόλο σε όλη αυτή την επιθυμία, καλείται να παίξει ο πιο βασικός της σύμμαχος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: ο γυναικολόγος της. Χρειάζεται να χτιστεί μια σχέση δυνατής εμπιστοσύνης μεταξύ τους, μέσα στην οποία θα σχεδιαστεί από κοινού το “Σχέδιο Τοκετού”. Μέσα από αυτό, η έγκυος θα μπορεί να πληροφορείται για ό,τι χρειάζεται ώστε να διαμορφώνει, να επιλέγει, να εδραιώνει, και κατ’ επέκταση, να στηρίζει συνεργατικά την όποια επιλογή της, συμβάλλοντας έτσι στην καλύτερη δυνατή εξέλιξη της εγκυμοσύνης και του τοκετού. Μαζί θα διανύσουν τους σημαντικούς εννέα μήνες και μαζί θα βιώσουν την κορύφωση του τοκετού. Όσο πιο συνεργατικά και με ουσιαστική εμπιστοσύνη σχετιστούν, τόσο λιγότερο φόρτιση, άγχος και φόβος θα υπάρχουν.
Η έγκυος έχοντας i) πληροφορηθεί επαρκώς, ii) φανταστεί και αποφασίσει τον καλύτερο δυνατό τρόπο τοκετού της, iii) χτίσει σχέση σταθερής εμπιστοσύνης με τον γιατρό της και iv) συμφωνήσει μαζί του το “Σχέδιο Τοκετού” της, φτάνει στον τοκετό με αντίστοιχη εμπιστοσύνη στον εαυτό της, με αυξημένη διάθεση συνεργασίας και με μειωμένα ποσοστά έντασης. Έχει κάνει με άλλα λόγια, το καλύτερο δυνατόν, τόσο για εκείνη, όσο και για το μικρό της. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μπορεί να διαχειριστεί με μεγαλύτερη ευκολία και σημαντικά μειωμένη αυτοκατηγόρια, το ενδεχόμενο της απαραίτητης αλλαγής επιλογής από φυσιολογικό τοκετό σε καισαρική τομή. Έχει διασφαλίσει μαζί με τον γυναικολόγο της την επιλογή της και γνωρίζει ότι, όποια ενδεχόμενη αλλαγή πλάνου, θα είναι απολύτως απαραίτητη και όχι προσχεδιασμένη, κάτι που συμβάλλει κατά πολύ στο να εστιάσει ήρεμη και απελευθερωμένη από κάθε είδους ενοχές ή δεύτερες σκέψεις, στο ευτυχές γεγονός του ερχομού του μωρού.
Ο τοκετός είναι κάτι που εξελίσσεται στιγμή με στιγμή. Ονειρέψου τον και σχεδίασέ τον. Μην φυλακιστείς όμως σε αυτόν!

Δήμητρα Νικολάου
Συμβουλευτική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια